مکان یابی مجدد اجزای زنجیره ی تامین با پارامترهای تصادفی

امروزه انبارهای واحدهای تولیدی سهم قابل ملاحظه ای از هزینه های انسانی، حمل و نقل و انرژی را به خود اختصاص می دهند و عواملی چون عدم قطعیت در پارامترهای هزینه ای و تقاضا، بازارهای رقابتی محصولات، پیچیده تر شدن فرایند توزیع و تخصیص کالا به مشتریان و واقعی شدن هزینه های حامل های انرژی بیش از پیش صنایع را به اتخاذ تصمیمات صحیح و کارا در قبال مدیریت انبارهای خود ترغیب نموده است. با توجه به تغییرپذیری پارامترها در دوره ی زمانی و تاثیرگذاری پارامترهای مساله بر تصمیمات ضروری و استراتژیک، بهتر است ماهیت عدم قطعیت در پارامترها منظور گردد، بنابراین در این پژوهش، عدم قطعیت به صورت پارامترهای تصادفی گسسته و پیوسته (مانند تقاضا، ظرفیت تولید و برخی از هزینه ها) بررسی می گردد. همچنین با توجه به مدل های قطعی مکان یابی مجدد ارائه شده توسط سایر محققان، در این تحقیق سعی شده است مدل جامع تری از مساله مکان یابی مجدد انبارها در یک زنجیره ی تامین با درنظرگرفتن مواردی همچون حداقل شعاع پوششی جهت رضایت مشتریان، اعمال ظرفیت های تولیدی، فضاهای انبارها، افزودن سطوح زنجیره-ی تامین، امکان توسعه ی انبارها و ... ارائه گردد. سپس با استفاده از 3 رویکرد احتمالی و تصادفی شامل برنامه ریزی شانس، برنامه ریزی استوار و برنامه ریزی دومرحله ای تصادفی به صورت جداگانه، مدل پیشنهادی با ساختار احتمالی تحلیل و بهینه سازی شده است و کاربرد هر روش و نقاط قوت آن نسبت به رویکردهای ارائه شده در ادبیات موضوع بررسی گردیده و هر یک از رویکردها در قالب مثال عددی تبیین شده است. استفاده از روش برنامه ریزی شانس، ابزاری برای موازنه بین هزینه ی مکان یابی مجدد و احتمال پوشش تقاضای مشتریان را به مدیریت زنجیره ی تامین ارائه می دهد. با بررسی رویکرد تصادفی دوم که بهینه سازی استوار است، نتایج نشان می دهد که این روش نسبت به روش امید ریاضی پارامترها جواب کاراتر و قابل اطمینان تری ارائه می نماید. همچنین در سناریوها با تعداد بالا و مسائل بزرگ، روش بهینه سازی تصادفی دومرحله ای با استفاده از تجزیه ی بندرز و تخمین میانگین نمونه ای از لحاظ کیفیت جواب مساله و توان حل مسائل نسبت به رویکردهای عنوان شده در ادبیات موضوع بهتر عمل می نماید.